یک عکاس خوب در هوای بد شناخته می شود.
بهترین دوربین آن است که در پشت آن بهترین عکاس قرار دارد.
یک عکاس خوب مانند یک مهندس اندازه گیری می کند، مانند یک فیلسوف فکر می کند و دنیا را مانند یک شاعر می بیند.
بهترین عکس آن است که هنوز آنرا نگرفته اید.
عکاسی و صداقت دست در دست یکدیگر کار می کنند.
عکاسی از آنجایی که هنر و تکنولوژی با هم تقاطع دارند آغاز می شوند.
با عکاسی کسی چیزی نمی گوید بلکه شخصی آنچه را باید گفته شود به نمایش می دهد.
اگر شما عکاس ماهری باشید حتی از گرد و غباری که روی لنز نشسته است برای گرفتن عکس بهتر کمک می گیرید.
از اساتید عکاسی پیروی کنید تا زمانیکه خودتان یکی از آن اساتید شوید.
ابتدا یک گل را بشناسید سپس از آن عکس بگیرید.
دوربین را برای مدت طولانی کنار نگذارید این برای هر دوی شما (عکاس و دوربین) مضر است.
یک دوربین پیشرفته لزوماً عکسهای عالی نمی گیرد.
بسیاری از عکاسان بیشتر نگران وضوح ظاهری عکس هستند تا مفهوم آن.
درباره عکاس با دوربینش قضاوت نکنید بلکه با عکسهایش در مورد او قضاوت کنید.
شما عکاس خوبی می شوید اگر بدانید که چه چیزی سبب می شود شما عکاس بدی باشید.
خوب است که نسبت به فیلمی که استفاده می کنید حساس باشید.
یک عکاس خوب سوژه عکاسی را حتی از پشت یک مه غلیظ توصیف می کند.
دوربین های اتوماتیک لزوماً عکسهای زیبایی نمی گیرند آنها فقط متخصص فنی خوبی هستند نه یک هنرمند خوب.