بله
نه خیر
این یعنی می ترسی تو فیلمسازی آینده نداشته باشی. اگه فیلم شد، فیلم. اگه نشد حداقل کامپیوتر بلد باشم.
نه عزیز. خود فیلمسازی هنری بس پیچیده ست.
هنریه که توش باید از تمام هنرها اطلاع داشته باشی.
یعنی از نقاشی و عکاسی و موسیقی و مجسمه سازی و شعر و ادبیات و .... همه ی اینها اطلاع داشته باشی. پس یادگیریش خودش کلی زمان میبره. حالا اگر بخوای چند سال از عمرت رو هم سر یه رشته ی دیگه بزاری که هیچ.
?????? ?? ?????? ???.
???? ??? ??? ????? ???? ????
??? ??? ???
??? ??? ?????
?
??? ??????
پیش یه مشاور تحصیلی برو - خیلی داری احساساتی صحبت میکنی حتم دارم نمیتونی ت این شرایط خودت تصمیم خوبی بگیری
برادرم من هر هدفی مسیری رو مطلبه. هر مسیری سختی هایی داره.
باید بیوفتی پیش. شهرتون هم جاهایی برای پیشرفتت هست.
دوست خوبم آقای مختاری تو 17 سالگیشون دانشگاه هنرهای نمایشی قبول شدن و با رتبه ی عالی. خودشون تعریف می کردن روزی که اومدن تهران روی چمنهای آزادی خوابیدن و چمن ها رو آب می دادن و خیس شدن.
ایشون الان 50 سالشونه. یکی از موفق ترینهای ایران تو زمینه ی فیلمنامه نویسی هستن.
سخت بود. عذاب کشید. ولی رسید به جایی که می خواست.
شما تلاش کن. تلاش. تلاش. تلاش
?????? ?? ?????? ???.
???? ??? ??? ????? ???? ????
??? ??? ???
??? ??? ?????
?
??? ??????