آشنایی با فیلم کوتاه

[mohsen_dalir]

سلام خدمت دوستان عزیز
در این پست قصد داریم با فیلم کوتاه بیشتر آشنا بشیم
از شما دوستان عزیز میخواهیم هر کس هر اطلاع مفیدی در مورد
ساخت فیلم کوتاه داره در این پست قرار بده و به هم کمک کنیم
تا پیشرفت خوبی در ساخت فیلم کوتاه داشته باشیم .

زمان فیلم کوتاه بین :3الی 15دقیقه
زمان فیلم نیمه بلند بین :20الی 45دقیقه
زمان فیلم بلند بالا تر از 45 دقیقه می باشد



بهترین قسمت در مورد فیلم کوتاه این است که هر چیزی می تواند باشد. بعد از بودجه یا محدودیت های فیلم برداری بزرگترین محدودیتی که بوجود می آید ذهن خود ماست. سعی کنید ذهن خود را آزاد بگذارید تا براحتی از یک موضوع به موضوعی دیگر بپرد و یا یا بیان های مختلف برای موضوع شما جستجو کند.
فیلم عبارت است از تعریف داستان به زبان تصویر که در واقع اقتصادی ترین روش برای بیان داستان است. و در فیلم های کوتاه اقتصاد مهمترین مسئله است. قانون طلایی فیلمسازی را به یاد آورید: نشان دهید, نگویید. ایده و داستان را می تواند فقط با تصویر در ذهن بیننده پروراند بدون اینکه نیاز باشد مستقیمآ موضوع داستان را بگویید. پس در فیلم کوتاه شما فقط با تصویر بدون وابستگی به منطق و زمان می توانید داستان خود را بیان کنید.
بهترین فیلم های کوتاه اغلب لحظاتی هستند که بطور عادی اتفاق می افتند اما دارای داستانی درون خود هستند. مانند کشمکشی که باید حل شود و یا محدودیت زمانی که برای انجام کاری وجود دارد یا مسئله ای وجود دارد که شخصیتی یاد انتخاب کند. در واقع فیلم کوتاه بهانه ای برای شکستن قوانین نیست بلکه فرصتی است تا در حد ممکن به مرزهای قوانین سینماتیک برای داستان گویی فشار بیاورید.
درباره نحوه ی نمایش فیلم خود فکر کنید. آیا داستان شما دارای پتانسیلی برای بیان جهانی می باشد؟ بینندگانتان چه چیزی خواهند فهمید و چه زمانی خواهند فهمید؟ چه چیزی حدس خواهند زد؟ چه سوالاتی خواهند داشت که نیازمند جواب است؟ و چه چیزی می توانید نشان دهید بدون اینکه لازم باشد آن را بگویید؟





نکات کلیدی در نوشتن فیلم کوتاه
هر چه کوتاهتر بهتر
شما با فیلمی مثلآ حدود ۳ دقیقه بیشتر مورد توجه قرار می گیرید تا با فیلمی حدود ۲۰ دقیقه. ساختار فیلم کوتاه شاید به شما محدوده ای حدود ۳۰ دقیقه را اجازه دهد اما محدود فیلم کوتاه هایی هستند که با چنین مدت زمانی مورد توجه قرار می گیرند. داستان ها را در هر مدت زمانی می توان بیان کرد. حتی می توان فیلمی ۳۰ ثانیه ای با ساختار کامل داستانی بیان کرد.
ساده بگیرید
سفر در زمان, سرقت جواهرات یا به راه افتادن سیلابهای خطرناک
از اینگونه مسائل پیچیده دوری کنید. موضوع را ساده و کوتاه بگیرید. دادن اطلاعات بیش از حد در کمتر از ۱۰ دقیقه بینندگان شما را بیشتر مظرب می کند تا اینکه آنها را سرگرم کند. یک مدل بیان یا نقطه داستانی در نظر بگیرید و دقیق و واضح موضوع خود را بیان کنید تا تعقیبش آسان باشد.


نقطه شروع
بعد از اینکه موضوع خود را انتخاب کردید در این مورد که از کجا برای تعریف آن شروع کنید فکر کنید. نقطه شروع می تواند هر کدام از لحظات ماجرا باشد و مهم این است که بتوانید بیننده ی خود را با نحوه ی بیان خود کنجکاو نگاه دارید



بالانس و تعادل
نصف وقت خود را صرف بیان شخصیت خود نکنید که بعد ماجرا بلافاصله اتفاق افتاده یا شخصیت را در تختش بخوابانید و به سراغ عناوین بروید. از آنجایی که زمان کوتاه است و همه چیز به سرعت اتفاق می افتد سعی کنید برای تمامی نقاط داستانی مدت زمان برابری داشته باشید




مراقب کلیشه ها باشید
زیرا بسیاری از آنها در فیلم های کوتاه وجود دارند. مانند: استخدام قاتل, دزدی مسلحانه از پستخانه, آدم هایی که می بینند خودشان می میرند یا مرده اند, کودکانی که نماد معصومیت هستند, روابط غیرمشروع یا تجاوزی, فیلم های در مورد نوشتن یا فیلمسازی, تعریف جوک ها و یا غرق در خود شدن.
چیزی بنویسید که آنرا میدانید و احساس می کنید تا اینکه موضوع دست دومی باشد که از فیلم دیگری دیده اید. بیانی استفاده کنید تازه و منحصربفد و غیر منتظره باشد. چنین فرصتی را خیلی در کار نویسندگی خود بدست نخواهید آورد.
در مورد ساختن آن فکر کنید
همیشه با بودجه ای کم و محدود فکر کنید. هیچوقت پول کافی برای ساختن فیلم کوتاه وجود ندارد. به یاد داشته باشید تکنولوژی دیجیتال بسیاری از سختی ها را برای فیلمسازان هموار کرده است. پس بهتر از در این مورد هم اطلاعات داشته باشید تا با بهترین استفاده از آن راحتترین و ارزان تر راه را برای فیلمسازی انتخاب کنید. به یاد داشته باشید بودجه که به این معنی نیست که فیلم کوتاهی بسازید که به نظر کم ارزش و ارزان بیاید مگر اینکه شما خواستار کم ارزش جلوه دادان آن باشید


موضوع مهمتر از کلاس کار
فیلمنامه ای ننویسید که هول محل خاص و پیچیده ای است یا طوری باشد که مثلآ کرجی یا ویلای شیکی دارید که می خواهید حتمآ انجا فیلم بگیرید که آنرا به نمایش بگذارید. ببینده به محل فیلمبرداری مثل کرجی یا ویلا یا فضا یا مقابل فلان رستوران گران قیمت بودن اهمیتی نمی دهد مگر اینکه شما بخواهید او را مجبور کنید

تا جایی که می توانید فیلم کوتاه ببینید
هیچ منبعی بهتر از دیدن فیلم کوتاه و هیچ چیزی بهتر از دانستن چیزی هایی که قبل از شما ساخته شده نیست. این کار می تواند به خلاقیت شما و باز کردن محدودیت های تفکری ذهن شما کمک کند
یک نمونه فیلم کوتاه براتون میزارم

فیلم 1

http://www.mediafire.com/watch/gzbs8x181y660d5/Room8.wmv

فیلم 2

http://www.mediafire.com/watch/1bobcfwsr513otr/mask.mp4

فیلم 3

http://www.mediafire.com/watch/kgo21...t_%28HD%29.mp4

فیلم 4

http://www.mediafire.com/download/jk...der+Man%29.mp4

فیلم 5

http://www.mediafire.com/download/ez...0318/ayene.mp4

فیلم 6

http://www.mediafire.com/download/fdxphq0gu9p8ud3/iTube_15748866-The+Black+Hole.mp4

فیلم 7

http://www.mediafire.com/download/8gi2klmuip1k17i/baztab.mp4

به زودی فیلم های بیشتری گذاشته میشه تا ایده بگیریم
دوستان همکاری کنند هر کس فیلم کوتاه داره یا هر اطلاعی از ساخت فیلم کوتاه داره بیان کنه
ممنون از همه شما

[Elka Eydipor]

درود بر شما آقای دلیر خیلی عالی هست این تاپیک... کار خوبی رو شروع کردید امیدوارم دوستان فقط دکمه لایک رو بزنند

و اگه سوالی دارند مطرح کنند و یا نظری و مطلبی میخوان اضافه بر این مطالب بگن و یا فیلم های کوتاهی

که دیدن لینک دانلود به همراه تصویر بزارند .. بسیار عا لی میشه انشالله منم اگه مطلبی مفید پیدا کردم اضافه میکنم حتما"

پایدار باشید آقای دلیر

[mohsen_dalir]

درود بر شما آقای دلیر خیلی عالی هست این تاپیک... کار خوبی رو شروع کردید امیدوارم دوستان فقط دکمه لایک رو بزنند

و اگه سوالی دارند مطرح کنند و یا نظری و مطلبی میخوان اضافه بر این مطالب بگن و یا فیلم های کوتاهی

که دیدن لینک دانلود به همراه تصویر بزارند .. بسیار عا لی میشه انشالله منم اگه مطلبی مفید پیدا کردم اضافه میکنم حتما"

پایدار باشید آقای دلیر

خواهش میکنم خانم عیدی پور
به نظرم بچه های سایت توان ساخت فیلم کوتاه رو دارند
گفتم به هم کمک کنیم و بتونیم فیلم کوتاه بسازیم
منتظر کمک های شما هم هستیم

[تورج یوسفی]

محسن جان پست عالی بود منو به وسوسه انداختی یه فیلم کوتاه بسازم فقط هیچ ایده ای ندارم

[mohsen_dalir]

محسن جان پست عالی بود منو به وسوسه انداختی یه فیلم کوتاه بسازم فقط هیچ ایده ای ندارم

داداش شما که همیشه بهترین ایده هارو داری
ایشالا به زودی بسازی و بزاری ببینیم

[تورج یوسفی]

داداش شما که همیشه بهترین ایده هارو داری
ایشالا به زودی بسازی و بزاری ببینیم

محسن جان اون یه تیکه موزیک رو گرفتی ؟ دیدی ؟ http://forum.video-effects.ir/thread8181.html

این مدلی میخوایی ؟

[mohsen_dalir]

محسن جان اون یه تیکه موزیک رو گرفتی ؟ دیدی ؟ http://forum.video-effects.ir/thread8181.html

این مدلی میخوایی ؟

اونا هم خوبن ولی مثل اونی که براتون فرستادم میخوام

[shahin_hich]

همه چیز در مورد فیلم کوتاه ،تولید و کارگردانی آن و نکات مهم

فیلمسازی معمولآ به سه قسمت تقسیم می شود که برای فیلم كوتاه نیز همین گونه است


پیش ساخت ، ساخت فیلم ، پس از ساخت

پیش ساخت (Pre-Production)

ساده بگیرید: در حال حاضر فیلم های کوتاه زیادی در دسترس و ساخته شده هستند با این حال وقتی شما 2 الی 30 دقیقه فرصت برای بیان موضوع خود دارید و با بوجه ای محدود می خواهید این کار را انجام دهید یعنی وسایل محدود، جلوه های محدود، همه چیز محدود. در نتیجه شما می خواهید آن را بطور ساده انجام دهید. مهم این است که فیلم شما ساده اما با کیفیت دیده شود نه اینکه ارزان و بدرد نخور. در اینجا ساده فقط منظور ساده نگری در موضوع نیست بلکه ساده در هر قسمت از مراحل فیلمسازی. موضوعی را انتخاب کنید که آنرا به سادگی و زیبایی می توانید بسازید. در این قسمت به افراد و مکانهای مورد نیاز فکر کنید. (همچنین ببینید: انتخاب موضوع در فیلم کوتاه)

داستان خود رابیابید:
اگر می خواهید فیلم بسازید در ابتدا نیاز به یک داستان دارید. اگر نمی توانید یک فیلمنامه برای کار خود بنویسید بهتر است با کسی که می تواند و تجربه اش را دارد همکاری کنید. این جمله قدیمی را به یاد داشته باشید: یک فیلمنامه خوب را می توان به یک فیلم بد تبدیل کرد اما یک فیلم خوب را نمی توان از یک فیلمنامه بد ساخت. اگر مشکلی در یافتن موضوع خود دارید می توانید از مطالعه داستانهای کوتاه برای خلق استفاده کنید.
از فیلمنامه خود پرینت بگیرید و مطمئن شوید که شخصیت ها مشخص هستند و هر کدام متفاوتند (کسی دوست ندارد فیلمی تماشا کند که همه شخصیت ها در آن یکجور حرف می زنند و عمل می کنند - شخصیت پردازی)
احتیاجات و وسایل: هر فیلمی در هر اندازه ای که باشد برای ساخت نیازمند یک سری عوامل است:

• ضبط کننده ی تصویر و صدا (دوربین فیلم برداری ، میکروفون ها، تریپاد (Tripod) و وسایل نورپردازی و غیره) فقط مطمئن شوید که وسایل شما با دستگاه مونتاژ شما همخوانی دارد. استفاده ساده از ابزار خود را یاد بگیرید.
• بازیگران ساده و مشتاق و کسانی که خیلی مشغول نباشند. در هنگام فیلمبرداری برای افراد از قبل خوراکی آماده کنید. آنها از شما تشکر خواهند کرد و از آنها بیشتر می توانید در هنگام فیلم برداری استفاده کنید. یک توصیه مهم این است که از دوستان و خانواده خود استفاده نکنید زیرا انتظارات آنها ممکن سبب بروز مشکلات شود و ما مشکلات کمتر در فیلمسازی می خواهیم نه بیشتر. بازیگران آماتور و مشتاق بیابید. در مورد بازیگران تئاتر مراقب باشید، ما نمایش های تئاترگونه نمی خواهیم و کمتر بودن نمایش برای ما مهمتر است.
• دیگر عوامل ساخت فیلم – سعی کنید با همه یکسان برخورد کنید و میان آنها فرق نگذارید. از آنجایی که بودجه شما محدود است مینیموم گرفتن این افراد مهم است و همچنین برای پروژه های اولیه کنترل آنها آسانتر می شود. (همچنین ببینید: کادر و عوامل تولید فیلم (Film Crew))
• پول و یا کسانی که شما را از نظر مادی تامین کنند – داشتن سیناپس (به اندازه یک پاراگراف) می توان در نشان دادن طرح موضوع برای کسانیکه می خواهید از آنها پول بگیرید موثر باشد. از پول خود برای ساخت صحنه ها یا خرید اشیا برای فیلمبرداری استفاده نکنید. چیزهایی را انتخاب کنید که برای شما در دسترس هستند. استفاده از سرمایه کم در پیشرفت شما در شغل خود و در پروژه های آینده تاثیر مثبت دارد.
• برنامه مونتاژ و رایانه – سعی کنید جلوه های ویژه را برای پروژه دوم یا سوم خود بسپارید.
• اجازه ها برای فیلمبرداری از مکانها، چیزهای مهم، هنرپیشه ها و غیره - معمولآ افراد مخالف فیلمبرداری از مکانها خود هستند. اجازه گرفتن قبل از گردهم آوردن افراد فیلمسازی عاقلانه است و اگر مایل بودند می توانید از افراد بصورت کتبی در یک کاغذ اجازه بگیرید.

گاهی اوقات برای ساده تر و کمتر کردن عواملی که برای فیلم کار می کنند چند تا از این وظایف به عهده ی یک نفر می شود. به عنوان مثال نویسنده, کارگردان و تدوینگر می تواند یک نفر باشد.
کارگردانی کنید: قبل از ساخت فیلم کارگردان و گروه فیلمسازی او حسابی مشغول خواهند بود. شما لازم است طرح صحنه ها (Storyboard) را آماده کنید و نقشه ساخت فیلم (Production Plan) را مشخص کنید.
در طرح صحنه ها و دکوپاژ مشخص خواهد شد که چه کسی در موقع فیلمبرداری کجا بایستد، نماها چگونه باشند یعنی با کدام زاویه و ارتفاع فیلمبرداری شود، و اینکه شما از بازیگران و فیلمبردار (سینماتوگرافر) خود چه می خواهید. در Storyboard کارگردان می تواند صحنه های مهمی که برای خود مجسم کرده است را بصورت مختصر طراحی کند. نگران تعقیب کامل طرح های خود نباشید. گاهی اوقات بعضی خلاقیت ها در هنگام فیلمبرداری اتفاق می افتد. این فقط کمکی است که مطمئن شوید با داستان خود بصورت تصویری می توانید ارتباط برقرار کنید.

نمونه طرح صحنه یا Storyboard
در هنگام ساخت فیلم به غیر از وظایف و خلاقیت های هنری که دارید موظفید طرح صحنه ها (Storyboar) را هم تعقیب کنید. مگر اینکه برای خود یک منشی صحنه (یا دستیار کارگردان) هم انتخاب کرده باشید که از این نظر خیال شما را بر سر فیلمبرداری راحت می کند.
در نقشه ساخت فیلم بهتر است تاریخ تمامی مراحلی که قرار است انجام شود توسط هر یک از افراد را بترتیب مشخص شوند که افراد و کار بنابر برنامه جلو بروند. شما به عنوان کارگردان فیلم کوتاه باید با تمامی جوانب تکنیکی, مالی و هنری فیلم سرکار داشته باشید. اگر از چیزی مطمئن نیستید از گرفتن کمک خجالت نکشید. با افراد متخصص در این ضمینه ها صحبت کنید و یا از آنها بخواهید در ساخت فیلمتان شما را همراهی کنند. اینکه شما مسئولیت همه چیر را دارید به این معنی نیست که شما جواب همه مسائل را می دانید. ساخت فیلم (Production) شروع کنید: از لحظه ای که فیلمبرداری شروع می شود کارگردان و منشی صحنه بنابر برنامه و طرح صحنه ها جلو می روند و اگر همه وظایفشان را به موقع و درست انجام دهند شما فیلم آماده خود خواهید داشت.

صبور باشید: فیلمسازی از هر چیزی نیازمند فیلمبرداری های دوباره به تعداد زیاد، فیلم گرفتن تکراری از همان صحنه (برای تدوین)، صبر کردن برای استفاده شما از دوربین، مکث ها برای تغییرات پیش آماده در هنگام فیلمبرداری و چیزهای دیگری که زمان کار را زیاد می کنند مانند دیر کردن یا نیامدن هر یک از افراد فیلمسازی یا بازیگران که کار شما را سختتر می کنند. از دوباره گرفتن یک صحنه حراس نداشته باشید و صبور باشید. چرا که علاوه بر اینکه در تدوین کار شما راحت تر می شود کیفیت فیلمسازی شما بنابر صبر و تاملی که در ساخت فیلم به خرج داده اید مشخص می شود. بنابراین از گرفتن تصاویر زیاد نترسید و همچنین صداهای مورد نیاز خود را برای تدوین ضبط کنید.
آماده باشید: برای هر گونه اتفاق در هنگام فیلمبرداری یا بروز هر گونه مشکل تکنیکی در کار آماده باشید. مشکلاتی که برای شما بوجود خواهد آمد برای فیلمسازان بسیاری بوجود آمده است. گاهی اوقات می خواهید صحنه خارجی فیلمبرداری کنید و بدلیل شرایط آب و هوا نمی توانید، گاهی یکی از افرادی کلیدی کارتان برایش مشکلی پیش می آید یا اصلآ حضور نمیابد، ممکن است بیشتر از بودجه ای که تخمین زده بودید نیاز باشد و کار متوقف شود و غیره. ساخت فیلم کوتاه با بودجه کم و اگر هم فیلم اول شما هست نیازمند برنامه ریزی و آماده بودن برای چیزهای غیرمنتظره ی بسیاری است. پس از ساخت (Post-Production)
تدوین کنید: اگر با بودجه محدود و یا افراد کمی کار می کنید ممکن است بخواهید فیلم خود را خودتان تدوین کنید همانطور که بسیاری از کارگردانان فیلم کوتاه این کار را انجام می دهند. کارگردانی که خودش تدوین می کند خیالش نسبتآ راحتتر است زیرا چیزی که در ذهن دارد را خود با دستانش می تواند در هنگام تدوین بسازد. اگر در مورد انجام مونتاژ و مراحل پس از ساخت تجربه کافی را ندارید از کسی که در این ضمینه تبحر بیشتری دارد بخواهید که این کار را برای شما انجام دهد.
اگر شما فقط تدوینگر در ساخت فیلم کوتاه هستید باید تجربه و اطلاعات کافی برای این کار داشته باشید و در هنگام کار به دقت به کارگردان گوش دهید تا خواسته های هنری او را برای تدوین فیلم بجا آورید. این کار ممکن است یکی از زمانبرترین مراحل فیلمسازی جلوه کند اما به یاد داشته باشید در عین حال یکی از مهمترین قسمت های فیلمسازی است.
قسمت پس از ساخت در فیلمسازی علاوه بر مونتاژ شامل امور تکنیکی دیگری مانند دوبلاژ، طراحی صدا و صداگذاری و جلوه های ویژه است. در بعضی موارد هم اگر از موسیقی آماده استفاده نشود نیازمند سفارش و تولید موسیقی فیلم نیز هست. اگر اطلاعات کافی در این ضمینه ها ندارید لازم است برای بعضی از این قسمت هایی که در فیلم خود لازم دارید افرادی را از ابتدا برای این کارها مشخص کنید.
فیلم خود را نمایش دهید: زمانیکه فیلم شما به پایان رسید و از هر نظر به نهایت توانیی شما صیقل داده شد زمان آن می رسد که توسط دیگران دیده شود. امروزه با امکاناتی که اینترنت در اختیار می گذارد می توان به راحتی فیلم را به جهان بیرونی فرستاد تا در دید دیگران قرار بگیرد. YouTube و iFilm.com از جمله سایت ها برای اینکار هستند که شما می توانید ابتدا سیاست ها و روش های آپلود فیلم در آن سایت ها را مطالعه کنید و پس از آپلود فیلم آن را به دیگران نمایش دهید. همچنین شما می توانید برای فیلم خود وبسایتی بسازید و یا در وبلاگ یا صفحات شخصی خود مانند (Myspace) و (Facebook) قرار دهید. از طرفی سنتی ترین روش برای نمایش فیلم کوتاه فرستادن فیلم کوتاه به جشنواره ها (فستیوال) و مسابقات مختلف فیلم کوتاه است که هر کدام دارای شرایط خاصی برای شرکت کردن می باشند.
بعد از نمایش فیلمتان ممکن فیلمتان خریداری شود و یا پیشنهاداتی برای کار به شما شود. اگر چه این اتفاقا معمولآ برای فیلم های بلند می افتد اما معلوم نمی شود.
ساخت فیم کوتاه مبارزه سختی است. اما اگر رویای فیلمسازی را دارید باید این مبارزه را بپذیرید و وارد کار شوید.

[shahin_hich]

فیلمنامه نویسی پیشرفته

مقدمه ای بر دیالوگ نویسی

دیالوگ چیست؟

ديالوگ در حقيقت مکالمه دونفره اي است و ساختار آن را کلام تشکيل مي دهد. کلام معرف شخصيت هاي نمايش و وقايع و اتفاقات هم چنين پيش برنده متن نمايشي است.

تفاوت مکالمه و گفتگو

به صحبت های رد و بدل شده میان دو نفر که هیچ کاربردی در داستان نداشته باشد «مکالمه» می گویند نه «گفتگو».
برای فهم بهتر تفاوت میان دیالوگ و مکالمه خوب است بدانیم که در زبان انگلیسی دو واژه‌ی دیالوگ (Dialogue) و کانورسیشن (Conversation) وجود دارد که تقریباً به یک معنی هستند اما از نظر نویسندگان مفهوم جداگانه‌ای دارند. منظور از «مکالمه»، صحبت‌های روزمره میان ما انسان‌هاست. صحبت‌هایی که هر روز میان ما رد و بدل می‌شود و نباید در داستان ـ به ویژه داستان کوتاه ـ جایی داشته باشد.

نقش دیالوگ در آثار نمایشی :


«گفتگو» یا «دیالوگ» که یکی از مهمترین عناصر داستان است به صورت صحبت میان «شخصیت‌ها»ی داستان تعریف می‌شود. این عنصر مهم‌ترین وسیله برای «شخصیت پردازی» و یکی از کلیدی‌ترین ابزارهای نویسنده برای پیشبرد «خط طرح» است. شخصیت پردازی یکی از مهم ترین جنبه های فیلم نامه نویسی است ، آنقدر مهم که حتی برخی فیلم ها بدون برخورداری از ماجرا و قصه خاصی تنها از طریق شخصیت پردازی و همذات پنداری تماشاگر با او فیلم نامه را پیش می برند. باید توجه داشت که سینما اول یک رسانه تصویری و بعد یک رسانه صوتی است. دیالوگ لازم و حیاتی است اما نباید در دیالوگ نویسی حتی کوچکترین احساسات را به تماشاگر گوشزد کرد. اگر فضاسازی ، بازی ها و فیلم نامه قوی باشد ، تماشاگر به خوبی حس صحنه را درک می کند و دیگر نیازی به دیالوگ های کشدار و طولانی نیست. در واقع با توجه به ماهیت و ویژگی های شخصیت ها باید دیالوگ ها را نوشت و تا حد ممکن از دیالوگهای موجز و پر عمق استفاده کرد البته منظور ثقیل و سنگین نیست. بنابراین می توان سه ویژگی برای یک دیالوگ مناسب ذکر کرد : خلاصه گفتن ، صحیح گفتن و عدم توضیح واضحات. به كارگيري درست گفتگو (يا به كارگيري غلط آن) در مؤثر واقع شدن داستان نقش تعيين كننده‌اي دارد. اگر خوب از آن استفاده نشود، نتيجه رضايت‌بخشي نخواهيم گرفت.

استفاده از علایم نگارشی:


استفاده ی درست از علایم نگارشی در هنگام نوشتن یک مکالمه هنری است که هر نویسنده خوش قلمی باید با آن به خوبی آشنا باشد. چرا که نه تنها به فهم بهتر خواننده از مکالمه کمک می کند، «فرم» و «فضا»ی داستان را از یکنواختی خارج می سازد. معمولا نویسندگان از دو شیوه ی نگارشی «توامان» در دیالوگ استفاده می کنند:
• فعل نقل + دو نقطه( و کوتیشن باز («)+ دیالوگ + علامت نگارشی متناسب با دیالوگ + کوتیشن بسته (»)• و نیز خط تیره (ـ) که استفاده از خط تیره (ـ) در نوشتن گفتگو یکی از روش‌های مرسوم و جا افتاده است اما باید به این نکته توجه داشت که در نگارش داستان از این رسم الخط، به جا استفاده کرد. در صحنه‌ای که بیشتر از 2 نفر در آن حضور دارند، استفاده از این روش ـ حتی اگر خواننده بتواند حدس بزند که چه کسی سخن می‌گوید ـ صحیح به نظر نمی‌رسد. همچنین معمولا در گفتگوی دو نفره هم اولین دیالوگ هر شخصیت را با خط تیره آغاز نمی کنند تا خواننده ابتدا بفهمد چه کسی شروع کننده ی دیالوگ است مگر آنکه به دلیل اتفاقات رخ داده یا فضای داستان این موضوع برای خواننده روشن باشد. بعضی از نویسندگان تازه کار با استفاده از علایم مختلف سعی می‌کنند گفتگوهای میان چند نفر را با این روش بنگارند. مثلاً برای نفر اول خط تیره (ـ)، برای نفر دوم علامت به علاوه (+)، برای نفر سوم ستاره (*)، و... استفاده می‌کنند. این روش نیز در سجاوندی هیچ زبانی جایی ندارد و مردود است. بنا بر این، روش مناسب در نگارش گفتگوهای میان بیش از 2 نفر در داستان، استفاده از نام و جمله بندی‌های کامل است.

ویژگیهای کلی و عمومی دیالوگ نمایشی:

1- شخصیت ها را معرفی کند
2- انتقال اطلاعات ( به شکل غیر مستقیم )به مخاطب
3- رو به جلو باشد و داستان را پیش ببرد
4- در راستاي نمايش حرکت کند
5- گفتار بايد متناسب با شخصيت و ويژگي هاي باشد
6- حس انتظار در مخاطب را زنده نگه دارد.

سطوح مختلف دیالوگ نویسی:

1- سطح اول(مقدماتی):

در این سطح دیالوگ ها از مکالمه فاصله گرفته و ضمن برخورداری از واقع نمائی عمدتاً سه وظیفه را بعهده دارند. 1- انتقال اطلاعات به خواننده(غیر مستقیم)2- شخصیت پردازی3- پیشبرد داستان.

«مکالمه»


- سلام.
- سلام.
- چه خبر؟
- هیچی، سلامتی، شما چه خبر؟
- ممنون. ما هم بد نیستیم.


«گفتگو»


- سلام. - گیرم که علیک! - چیه؟ بازم شمشیر از رو بستی اول صبحی. - با آدم‌های بی‌چشم و رو باید هم از رو بست! «گفتگو» بخشی از شخصیت پردازی داستان نیز هست. فرض کنید شخص دوم می‌گفت: «سلام و زهر مار!» پر واضح است که در این صورت شخصیت او جور دیگری به خواننده شناسانده می‌شد. در عبارت «چیه؟ بازم شمشیر رو از رو بستی اول صبحی» نیز دو نکته نهفته است. یکی آنکه این عبارت سطح فرهنگی شخصیت اول را به خواننده انتقال می‌دهد. خواننده مطلع می‌شود که شخصیت اول دارای سطح تحصیلاتی است که دست کم معنی عبارت «بستن شمشیر از رو» را می‌داند. دیگر آنکه بخشی از «فضا پردازی» داستان با عبارت «اول صبحی» تحقق می‌یابد. عبارت آخر نیز به نوعی شخصیت پردازی فرد دوم است. این فرد شخصیتی نکته سنج و ظریف بین دارد که در «گفتگو»ی خود ارتباطی میان «بی چشم و رو» و «بستن شمشیر از رو» ایجاد کرده است. بنابراین، نوشتن «گفتگو» در داستان ـ به ویژه داستان کوتاه که مجالی مختصر دارد ـ جزیی از مهم‌ترین دغدغه‌های هر نویسنده است و نباید با آوردن چند مکالمه‌ی روزمره این گونه انگاشت که یک «دیالوگ» خلق شده است.

2- سطح میانی(تکمیلی):


این سبک دیالوگ نویسی علاوه بر مشخصات دیالوگ های مقدماتی ویژگیهای دیگری نیز دارند.

تنش

گفتگو بايد تنش ايجاد كند تا موثر واقع شود. راحت‌ترين شيوه بحث و جدل و مخالفت است. دو يا سه نفر مثل هم به يك موضوع نگاه نمي‌كنند. اين به معني مسابقه فرياد يا جا خالي دادن با «بله – خير» نيست. مخالفت را مي‌توان با ظرافت يا آشكارا نشان داد. گاهي مخالفت ساده مي‌تواند از ظرافت فراتر رفته و تبديل به خشم شود. اگرچه در ادبيات داستاني نمونه بسيار است، اما بياييد به مثالي از نويسنده‌اي دقت كنيم كه طي قرنها تصاوير استادانه‌اش ما را سرگرم كرده است: ويليام شكسپير! در رومئو و جوليت، پدر جوليت – كاپولت – را درست بعد از اين كه متوجه شده جوليت با پريس – خياطي كه پدر جوليت انتخاب كرده – ازدواج نخواهد كرد، مي‌بينيم. تنش اين صحنه ناشي از خشم كاپولت است.


خلق تنش:


صحنه‌اي كه در «لايه زيرين» به اجرا در مي‌آيد تمهيدي براي تنش‌زدايي است، ‌زيرا جنگ مضاعف در صحنه وجود دارد. غالباً جنگ و درگيري مهم‌تر، همان است كه «محدود» مي‌شود. اما «اجراي صحنه در لايه زيرين» فقط وقتي مؤثر است كه هيچ چيز به بعد موكول نشود. تنش صحنه ناشي از تضاد بين آرامش بازيگران و ولوله رو به انفجار حال و هواي صحنه است. خطر در كمين است؛ اما شخصيتها از آن فرار نمي‌كنند. اين تنش ناشي از دو موقعيت متضاد است.
براي مثال، نويسنده‌اي موسوم به «المورلئونارد» را در نظر بگيريد. گفتگوهاي وي به علت واقع‌گرايي خشن و سبك جذاب، مشهور است. در داستان «شهر باستاني» كارآگاه ريموند را گذاشته مقابل ميز كلمنت؛ تبهكار بيرحمي كه ريموند را به دوئل دعوت كرده است. دوئل يا در واقع سريع كشيدن اسلحه. آنها در آپارتمان يك برج مرتفع هستند و هر دو هفت‌تير دارند. ريموند اسلحه كلمنت را گرفته و روي ميز گذاشته است. به ظاهر منطقي موضوعي كه ريموند به کلمنت می گوید، دقت کنید و متوجه باشید كه كلمنت خيلي آرام نيست.
- ... منصفانه است، مگر نه؟ تو گفتي، چرا دوئل نكنيم. خيلي خب، داريم همين كارو مي‌كنيم.
- فقط دست به اسلحه شدن، هان؟
ريموند: «يك لحظه صبر كن. نه! من فكرش رو كردم چطوري بايد اين كارو بكنيم. اسلحه‌رو بردارد و بگيرش طرف خودت. يالله. خيال مي‌كنم اين جور بهتره»
(ريموند كلت را طرف او گرفت و سرش را پائين انداخت، طوري كه لوله اسلحه از لبه ميز پائين‌تر بود) آره، اين جوري بهتره. ببين، اون وقت تا آورديش بالا، بايد ميز رو رد كني و احتمالش كمتره شكمت سفره بشه.
كلمنت: «يالله ديگه. گ…زيادي نخور.» ريموند: «خيلي خب، تو دست به اسلحه شو تا من اسلحه رو بكشم. بستگي به تو داره» و منتظر ماند. اين صحنه خونين به نظر مي‌رسد؛ و حداقل بايد نفس‌گير و شروع وحشت خواننده باشد. يكي قرار است بميرد. اما ريموند طوري حرف مي‌زند كه گويي يك حراجي را مي‌گرداند. آرامش در عدم اطمينان شديد. تنش شرايط متضاد.

اين مثالها را امتحان كنيد:

- خشم در شكيبايي صلح‌آميز.


- سرگيجه در متانت ناخوش‌آيند.

- بي‌مبالاتي در تصديق اعتمادبخش.

مي‌توان براي هر يك از اين موقعيتها گفتگو نوشت. و مثلاً الگوي المورلئونارد را داشت. حداقل يكي از شخصيتها ديدگاه يا موضعي صريح، متضاد با حال و هواي كلي صحنه دارد: تنش ناشي از شرايط متضاد! خواننده به عنوان بازيگر كليدي، بخشي از تنش گفتگو محسوب مي‌شود. اگر خواننده، همان‌طور كه در داستان «ريموند كارور» آمده، چيزي بداند كه يكي از شخصيتها نمي‌داند، عنصري براي تعليق خواهيم داشت. به خصوص، اين امر وقتي درست است كه آنچه گفته نمي‌شود، دليلي باشد براي چيزي كه اتفاق مي‌افتد. اين، انگيزه است. اما فقط يكي از شخصيتها آن را مي‌داند. در اين صورت گفتگو، رد و بدل كلمات بين دو نفر در سطوح مختلف مي‌شود و اساساً واكنش طرفين نسبت به هم به حساب نمي‌آيد.
البته فراموش نكرده‌ايم كه جوهر تنش گفتگو نهفته در كلماتي است كه به كار مي‌بريم. كلماتي خاص يا عباراتي ويژه تنش‌زا هستند. مثلاً او فریاد زد، جيغ كشيد، او دوید، او پراند ... به عبارت ديگر، افعالي هستند دال بر كنش يا خشم يا جنبه‌اي از كشمكش. اسمهايي نيز هستند كه همين نقش را به عهده دارند. وقتي از تنفر، ترس، مرگ، قلدر، برنده، بازنده يا مجرم صحبت مي‌كنيم، برچسب خاصي بر صفحه مي‌زنيم كه قرار است متناسب با آن جواب دهد. به عنوان مثال اگر شخصي قلدر بود،‌ بايد شخص ديگري مقابل او باشد و طبيعت اين رابطه منجر به تنش خواهد شد. اگر كسي را مجرم ناميديم، پس بايد حادثه‌اي غيرقانوني – و حتي وحشتناك – رخ داده باشد. همان امر ذاتاً دو وجهي: آدم خوبها و آدم بدها. به محض آشكار شدن كلمه مجرم بر صفحه كاغذ اين امر به ذهن متبادر مي‌شود. انتخاب دقيق كلمات و عبارات كه تنش و كشمكش خلق مي‌كنند اهميت خاصي دارد. اين كلمات سنگ بناي صحنه‌اند. صحنه را پيش مي‌رانند. اگر يك شخصيت ديگري را «خوش برخورد»، «بشاش» و «شاد» بنامد، هيچ تنشي نداريم. اما اگر همان شخصيت، غرولندكنان كسي را «ترسوي دزد» ناميد، بي‌ترديد تنش خواهيم داشت. «جان آپدايك» را در نظر بگيريد. خيلي از صحنه‌ها را در وضعيت متعارف قرار مي‌دهد. به طور كلي، ادب و نزاكت و معمولاً بويي از تمدن در صحنه است. پس چگونه تنش خلق مي‌كند بي‌آنكه كل صحنه را در هاويه بريزد؟ كلمات تنش‌زا به كار مي‌برد و جاهاي خالي را موكد مي‌كند. كلمات و تأكيد آنها، تركيب درست و خوبي است.

فضا سازی

دیالوگ های تکمیلی ایفای نقش خود در فضا سازی نیز دخالت دارند.

به خدا ايمان داري؟ خدا تو جوونه قرآنه ...خدا تو چشم پروانست وقتي از روزنه ي پيله اولين نگاهش به جهان مي افته..خدا بزرگتر از توصيف انبياست...بام ذهن آدمي حياط خانه خداست ...خدا به من نزديكه همين قدر كه تو از من دوري...

بطن و لایه

دیالوگ ها در این سطح تفسیر پذیر و چند لایه هستند.وجود بافت سمبولیک یا بهره بردن از کنایه و ایهام می تواند به خلق این نوع دیالوگ ها کمک کند.
3- سطح سوم (پیشرفته):


سبک شخصی: دیالوگ های پیشرفته خصوصیاتی مخصوص به خود دارند(مثلاً ریتم، سجع خاص ، طنز و هارمونی ویژه و..) که در نهایت سبک فردی دیالوگ نویس را مشخص می کنند (مانند دیالوگ فیلم های مرحوم علی حاتمی)

بازی دو گانه درسطح و عمق اثر:

گاهي، تنش مؤثر از حرفهايي كه شخصيتها مي‌زنند، ناشي نمي‌شود؛ بلكه از آنچه نمي‌گويند نشأت مي‌گيرد. آنچه شخصيتها پنهان مي‌كنند، خواننده را مستقيماً وارد صحنه مي‌كند، به شرطي كه خواننده بداند چه چيز مخفي نگه داشته مي‌شود. خواننده موضع نويسنده را دارد، واكنشها را مي‌بيند و قضاوت مي‌كند«ريموند كارور» خوب از اين تكنيك استفاده مي‌كند. (در بخش تنش و تنش زدایی توضیح داده شد)

هستی شناسی:

در اکثر این نوع دیالوگ ها هستی شناسی و جهان بینی خاص هنرمند نهفته است که در شکلی تلویحی به مخاطب عرضه می شودو به همین دلیل رنگ و بوی شعار به خود نمیگیرد. مگه ما چند بار به دنیا می‌آییم، مگه چند بار از دنیا می‌ریم؟می‌گن درست در لحظه مرگ 21 گرم از وزن کسی که داره می‌میره، کم می‌شه. و مگه 21 گرم چقدر ظرفیت داره؟مگه چی از ما کم می‌شه؟مگه چی می‌شه اگه ما 21 گرم از دست بدیم؟ با رفتن اون چی می‌شه؟ مگه چقدر ارزش داره؟ 21 گرم وزن… یک سکه پنج سنتی وزن یک مرغ مگس خوار…یه تیکه شکلات 21 گرم چقدر وزن داره؟ این 21 گرم که از ما کم می‌شه وزن روح ماست. واقعا 21 گرم چقدر وزن داره؟ وزن “بودن” و “هستی” ما چقدره؟
"فیلم 21 گرم"

جمع بندی:

1
. دیالوگ با مکالمه تفاوت دارد.

2. دیالوگ واقعیت ندارد اما واقع نماست.
3- دیالوگ یکی از نقاط کلیدی برای شخصیت پردازی است
4-دیالوگ مناسب می تواند به پیشبرد داستان کمک کند.
5- علایم نگارشی در یک دیالوگ به صورتی که گفته شد باید رعایت شوند.
پس بنابراین باید پیش از آنکه واقعا از ساختار داستان تان وشیوه ای که این داستان روی پرده به نظر می رسد مطمئن شوید اقدام به نوشتن دیالوگ کنید. اگر بخواهیم واضحتر بگوییم، فیلم در وهله نخست تصویر متحرک است که طراحی صدا و دیالوگ حمایت کننده تصویر هستند و نه برعکس. بنابراین دانستن این که دوربین شما در چه موقعیتی قرار بگیرد و قصد و هدف هر صحنه چیست بسیار مهمتر از این است که بخواهید درباره این که چه چیزهایی باید گفته شود یا گفته نشود تصمیم بگیرید. یکی از دلایلی که مبحث مربوط به نوشتن گفتگو را مهم ساخته این است که نباید پیش از آنکه واقعاً از ساختار داستان تان وشیوه ای که این داستان روی پرده به نظر می رسد مطمئن شوید اقدام به نوشتن دیالوگ کنید. اگر بخواهیم واضحتر بگوییم، فیلم در وهله نخست تصویر متحرک است که طراحی صدا و دیالوگ حمایت کننده تصویر هستند و نه برعکس. بنابراین دانستن این که دوربین شما در چه موقعیتی قرار بگیرد و قصد و هدف هر صحنه چیست بسیار مهمتر از این است که بخواهید درباره این که چه چیزهایی باید گفته شود یا گفته نشود تصمیم بگیرید. اگر صحنه گفتگوی بین دونفر را بنویسید بدون این که بدانید آن صحنه برای پیش برد داستان به چه چیزهایی نیاز دارد، یک بازی پینگ پونگ روی صحنه آغاز می شود که پایانی نخواهد داشت و ممکن است بیننده علاقه اش را نسبت به آنچه گفته می شود از دست بدهد. بنابراین مهمترین چیز این است که بدانیم آن صحنه متعلق به کیست و آن شخصیت چه چیزی از آن صحنه می خواهد.سپس باید بر روی عناصر بصری تمرکز کنید تا تعاملات فیزیکی شخصیت ها را نشان دهید و در این مرحله می توانید شروع به نوشتن گفتگو هایی کنید که منظور شما را محقق کنند و به عنوان یک قاعده کلی هرچه دیالوگ کمتر بهتر! هنگامی که کاملاً برایتان روشن شد که چه اتفاقی باید در صحنه بیفتد و درباره نگاه کلی و حس صحنه به درک واضحی رسیدید می توانید شروع به نوشتن دیالوگ کنید.

چگونه گفتگوی خوبی بنویسیم ؟


مرئر این نکات بی اهمیت نیست که دیالوگ تعدادی کاربرد کلیدی دارد که می تواند با کمک آنها داستان را پیش ببرد:
- دیالوگ انگیزه های شخصیت داستان را آشکار و رفتار های آنها را توجیه و آن چه را که در جریان داستان آموخته اند تشریح می کند. - دیالوگ اطلاعات کلیدی درباره مفهوم و زمان و مکان داستان را در اختیار بیننده می گذارد. - و نکته کم اهمیت تر (مگر این که بخواهید کمدی بنویسید) این که دیالوگ باید سرگرم کننده باشد. برای نوشتن یک دیالوگ خوب باید آنقدر نسبت به شخصیت های داستان شناخت داشته باشید که بتوانید مثل آنها فکر کنید و بدانید که آنها با توجه به نیازها و آرزوهای خاصشان و علایق و تضادهایشان چه چیزهایی خواهند گفت. به همین دلیل هم پرسیدن سؤالاتی اساسی درباره همه شخصیتها وساختن توصیف شخصیتی پویا از اینکه آنها که هستند و چگونه فکر میکنند بسیار مهم است.

چند نکته مفید در نوشتن دیالوگ خوب:


- به جای شخصیتها فکرکنید، انگیزه ها و گذشته آنها را در هر صحنه مد نظر داشته باشید- بپرسید: هر شخصی چه می خواهد؟
- شخصیت اصلی هر صحنه را مشخص کنید و بپرسید: آنها چه می خواهند؟ و آیا به خواسته شان میرسند؟ - سپس گفتگوها را حول این پرسشها و سؤال اصلی جاری در هر صحنه تنظیم کنید. - گفتگوها را برای بازیگر خاصی بنویسید.
- از چند دوست بخواهید تا متن فیلمنامه را با صدای بلند بخوانند. سپس برای رسیدن به فضایی بهتر صحنه را بازنویسی کنید.

نکته کلیدی:


اگر احساس می کنید همه شخصیتهای داستانتان شبیه هم هستند سعی کنید کلماتشان را متمایز کنید( برای مثال: به علی اجازه دهید که فقط ازکلمات ساده انگلیسی مانند حرف زدن و انتخاب کردن استفاده کند. به دکتر تدین اجازه دهید از کلمه هایی مانند: ارتباط و تصمیمگیری استفاده کند) . ویژگیهای گفتاری برایشان درنظر بگیرید( مثلا: سارا هرگز جملات را تمام نمیکند . داوود همیشه جملات بقیه را کامل میکند.) یا به هر شخصیت اصطلاحات عامیانه متفاوتی را اختصاص دهید( برای مثال: " به هر حال" ، " جادوی ناب" یا " درواقع دوست عزیز!") تمایز ایجاد کردن بین آنچه شخصیت ها مجازند بگویند میتواند به شماکمک کند تا برروی این که آنها واقعا که هستند و چه می خواهند تمرکز کنید.

دیالوگ نویسی در فیلمنامه

همان طور که شخصیتها مردم واقعی نیستند، دیالوگ در فیلم، محاوره واقعی نیست. با گوش کردن به صحبتهای مردم بزودی متوجه می شوید که مکالمات روزمره پراکنده، تکراری، و به میزان قابل توجهی مبهم است که اغلب از اشارات و زبان بدن برای کامل کردن جملات و افکار استفاده می شود. حقیقت این است که دو نفر می توانند یک صحبت طولانی داشته باشند و چیز مهم و با نتیجه ای نداشته باشد. به قول معروف صحبت کردن بی ارزش است. دیالوگ فیلم، در مقابل، یک گفتار دراماتیک است. در حالی که از آن برای خلق گفتگوی خیالی استفاده می شود، تمامی اسباب اضافه گفتگو را حذف می کند. گفتگوی فیلم مجموعه مشخصی از اهداف و زمان محدودی برای رسیدن به آنها را دارد. دیالوگ فیلم منبع غیر قابل بازیافتی است. آن را هوشمندانه و اندک استفاده کنید. مطمئن شوید که با هر خطی که می نویسید حداقل به یکی از اهداف زیر دست می یابید؛ حتی در تصویری ترین فیلمنامه ها ممکن است اطلاعاتی باشد که از طریق تصاویر قابل بیان نباشد. اغلب، این اطلاعات که از طریق دیالوگ ارائه می شوند برای پیشبرد طرح مهم هستند. دیالوگ می تواند به دو طریق به شخصیتها عمق ببخشد؛ نخست، یک شخصیت می تواند اطلاعات مهمی را در باره خود، یا موقعیت خود افشا کند (اگر چه همان طور که به خاطر دارید شرح ساده باید به مقدمه فیلمنامه محدود شود( نحوه صحبت کردن یک شخصیت می تواند تقریباً به اندازه خود اطلاعاتی که او از طریق کلام منتقل می کند، اطلاعات ارائه کند. برای مثال، یک استاد ادبیات از همان واژگان یا گرامر مورد استفاده یک بنا استفاده نمی کند.
گذشته از اطلاعات اساسی که از طریق شرح و توضیح منتقل می شود، شاید ضروری باشد که حقایقی که بر مسیر داستان تأثیر می گذارند، از طریق دیالوگ افشا شوند. اغلب جنبه های داستان پشتیبانی بدین طریق آشکار می شوند. رویدادهای خارج از پرده نیز به همین صورت آشکار می شوند، اگر چه هر رویداد خارج از پرده مهمی باید به عنوان یک رویداد روی پرده ارائه شود.

دیالوگ نویسی

مشکل ترین مهارت فیلمنامه نویسی


بارها شنیده ایم که رکن اصلی هر اثر دراماتیک سختار و قالب آن است .چنین سخنی بدون شک صحیح است زیرا ساختار است مهمترین و اساسی ترین بخش هر فیلمنامه است .. ساختار آن نیرویی است که همه اجزاء داستان را کنار هم نگاه می دارد .. ساختار جاذبه نامرئی است که بخش های مختلف داستان را به هم پیوند می دهد .. ساختار ترتیب خطی حوادث مرتبط است و ... غیره.
اما این گفته ها بعضی از فیلمنامه نویس ها را به اشتباه می اندازد !!!.. یادمان باشد ساختار به عنوان بخشی از اثر دراماتیک مهمترین است نه به عنوان بخشی از مهارت یک فیلمنامه نویس..!!!!
به علت کیفیت متغیر دیالوگ .. و اینکه اساساً نوشتن دیالوگ اصول ثابت و مشخصی ندارد.. مشکل ترین و سخت ترین قسمت فیلمنامه نویسی یاد گرفتن نگارش دیالوگ خوب سینمایی و تلویزیونی است . گفتن اینکه دیالوگ چه چیز نیست سهل تر از تعریف دیالوگ خوب و موفق است و به همین خاطر تعریف ناپذیرترین بخش آموزش فیلمنامه نویسی .. شیوه نگارش دیالوگ خوب و زیبا است ...

وظایف دیالوگ خوب سینمایی:


1- معرفی شخصیت گوینده ( معرفی کاراکتر سینمایی )

2- معرفی صحنه ( اینکه موضوع درباره چیست ؟ )
3- پیشرفت داستان ( حرکت رو به جلوی روایت سینمایی)
4- ایجاد کشمکش ( خلق درگیری و ایجاد کنش و واکنش بین شخصیت ها )
5- مقدمه چینی و زمینه چینی ( بستر سازی برای حوادث بعدی)
6- افشای اطلاعات ضروری ( آگاه کردن بیننده از آن چیزی که به طرق دیگر امکان پذیر نیست )

دیالوگ خوب:

ارنست همینگوی در جایی گفته: دیالوگ خوب گفتگوی واقعی نیست . . توهم گفتگوی واقعی است .
• باید توجه داشت که سینما اول یک رسانه تصویری و بعد یک رسانه صوتی است. دیالوگ لازم و حیاتی است اما نباید در دیالوگ نویسی حتی کوچکترین احساسات را به تماشاگر گوشزد کرد. اگر فضاسازی ، بازی ها و فیلم نامه قوی باشد ، تماشاگر به خوبی حس صحنه را درک می کند و دیگر نیازی به دیالوگ های کشدار و طولانی نیست. در واقع با توجه به ماهیت و ویژگی های شخصیت ها باید دیالوگ ها را نوشت و تا حد ممکن از دیالوگهای موجز و پر عمق استفاده کرد البته منظور ثقیل و سنگین نیست. بنابراین می توان سه ویژگی برای یک دیالوگ مناسب ذکر کرد : خلاصه گفتن ، صحیح گفتن و عدم توضیح واضحات. موقعيتهاي كاربرد گفتگو در آثار ادبي و (غيرادبي) مثل تخيل آدم نامحدود است. اما در موقعيتهاي خاصي بارزتر است، يعني در بعضي مواقع بيشتر استفاده مي‌شود و تأثير بيشتر در خط داستاني دارد. به كارگيري درست گفتگو (يا به كارگيري غلط آن) در مؤثر واقع شدن داستان نقش تعيين كننده‌اي دارد. اگر خوب از آن استفاده نشود، نتيجه رضايت‌بخشي نخواهيم گرفت. به گفتگوهايي بينديشيدكه در موقعيتهاي مختلفي رخ مي‌دهد. گفتگو بخشي از ساختاراست كه مهم‌تر از آن هم نيست. ما قصد داريم از گفتگو درست استفاده كنيم و اين را مي‌دانيم كه بايد در خدمت هدفي خاص باشد. بايد كاري بكند! بايد انجام وظيفه كند! سؤال اصلي اين است: «چگونه اين كار را بكنيم؟» جواب اين سؤال به درك موقعيت مربوط است. همان موقعيتي كه گفتگو در آن جاري مي‌شود. منظورم موقعيتهاي حقيقي داستان، مثلاً مكان تعقيب و گريزي با اتومبيل يا شكنجه‌گاه نيست؛ بلكه هدفي را مدنظر دارم كه گفتگوي ما بايد به آن برسد و وظيفه‌اي كه بايد انجام دهد. گاهي با صحنه‌اي مواجه مي‌شويم و تصميم مي‌گيريم كه گفتگو در آن صحنه انجام شود. بعد با اين سؤال مواجه مي‌شويم كه:‌ «كدام موقعيت از گفتگو را مي‌خواهيم نشان دهيم؟» و بخصوص برگفت و گوهايي تكيه مي‌كنيم كه جوهري‌تر و عادي‌تر است. نام اينها را شاه‌كليدهاي گفتگو گذاشته‌ام، چون قدرت باز كردن قفلهاي رمزي خلاق دروني ما را دارند. ما را به قدرتي مجهز مي‌كنند كه بر بسياري از موقعيتهاي مبتني بر گفتگو استاد شويم.
براي گسترش يك خط داستاني باورپذير فقط شش موقعيت كليدي وجود دارد نويسندگان طي قرنها از آنها استفاده كرده‌اند. اگر اهميت آنها به علت زياد به كار رفتن آنها نباشد، لااقل در نقش مهم آنها در چگونگي گسترش داستان است. به عنوان مثال، آيا مي‌توان تصور كرد كه بدون استفاده از گفتگو، شخصيت برملا يا پرداخت شود؟ آيا مي‌توان درباره آدمها نوشت و كلام در دهانشان گذاشت و از آنچه كلمات نشان مي‌دهند آگاه نبود؟ آيا در زندگي واقعي، وقتي با ديگري حرف مي‌زنيم آنتن گيرنده خود را از كار مي‌اندازيم؟ آيا شناخت انگيزه و تأثير آن را در نظر نمي‌گيريم؟ مسلماً اين طور نيست. مگر اين كه در دنياي آدم آهنيها زندگي كنيم. موقعيتهاي كليدي بايد به خوبي به كار گرفته شود تا گفتگوي باورپذير رخ نمايد. اين اهميت كمي دارد كه بخش روايت اثر هماهنگ با واقعيت باشد؛ يا اين كه بندهاي توصيفي، تصاوير حساسيت برانگيز را به ذهن متبادر سازد يا حتي اين كه سبك نگارش منحصر به فرد و چشم‌گير باشد. اگر گفتگو كار نكند، نتيجه نهايي تفاوتي با وقتي كه اثر هنري بي‌ريخت باشد، ندارد. خواننده منتظر خواندن گفتگو است. حتي بعضي بندهاي توصيفي و و روايتي را رد مي‌كند تا به گفتگو برسد و وقتي گفتگو نياز او را برآورده نكند، ‌به زودي كل كار دل او را مي‌زند.
شاه كليدها را بشناسيد. با استفاده از آنها داستان را خلق كنيد و مشعوف باشيد. چرا؟ چون كارآ هستند.

تمرین:

یکی از صحنه های دارای مواجهه کلامی را از یکی از فیلمهای مورد علاقه تان انتخاب کنید و آن را در قالب فیلمنامه بنویسید وحرکات و کلمات را روی کاغذ شرح دهید. دقت کنید که بازیگرها در صحنه چگونه حرکت میکنند و شما ممکن است چگونه کسی را که در نقاط مختلف صحنه حضور دارد توصیف کنید. توانایی خلق صحنه ای که به کارگردان و بازیگران نشان بدهد آن صحنه از نظر بصری باید چگونه اجرا شود یکی از مهمترین ویژگی های یک فیلمنامه نویس خوب است.

منابع:

کتاب «راهنمای نگارش گفتگو» نوشته ویلیام نوبل، ترجمه عباس اکبری.

کتاب « از فیلمنامه تا فیلم» نوشته لیندا سیگر و ادوارد جی . وتومر، ترجمه سید جلیل شاهرودی لنگرودی.

[mohsen_dalir]

دوستان فیلم کوتاه 2 به پست اول اضافه شد.